Sa e sa vjet i bëra martesë dhe e tërë koha më shkoi duke e përcjellë burrin në rrugëtim dhe duke e pritur se kur po vjen. Profesioni i tij prej shoferi ma gër’diti edhe jetën. E, kur ishte puna për kë na që sinë time, më injo’ronte.
Si për sh err, kur unë isha e nxe’ht ë dhe më nev oji tej burri, ai ishte në rrugëtim. E, kur mua nuk ma koj ke hiq, ama bash hiq, burri më vinte në shtëpi dhe kre nohej se si ka kaluar mirë në udh ëtim zyrtar. Katër-pesë vjetët e fundit burri sikur vo nohej edhe më shumë në rrug ëtimet e tij dhe gjithnjë e më shumë vin te në shtëpi i lod hur. Ditë pas dite e javë pas jave, dys himi në besni kër inë e tij ndaj meje shto hej, e bashkë me të edhe das huria ndaj tij zb ehej..